Machokrokus

I dag fann eg denne vesle skjønningen innimellom vissent gras, avskalla malingsflak frå grunnmuren og løpsk krypmispel. Ein stram kar som vitnar om lune forhold i det overgrodde bedet inntil huset på sørsida. Kvifor har det seg egentlig at eg ser på krokus som maskuline? Eg gjør altså det, dei er som små soldatar i fronten der vår møter vinter. Og jaggu vinn dei kvar gong.