Ikkje akkurat påskekylling

... men gul og fin er han i alle fall! Hønseflokken har fått tilskot av ein hane og to høner av rasen Orpington, kjempestore tjukke høner som er veldig rolige og tamme. Me har i grunnen hatt lyst på sånne lenge, men først no fekk me tak i. Det verkar som om dei ikkje har vore like frittgåande som våre der dei budde før, for dei er usedvanlig klumsete ute i kupert terreng. Dei andre hønene smett omkring over stein og under grein, lette på foten og kjappe som berre det. Orpingtonfolket derimot gjør nok best i å halde seg i åpent lende. Men dei kjem seg dei og, det har vore stor framgang i løpet av dei to-tre vekene dei har vore her i Blåbærhagen. Hanen minnar meg om ein viking, det må vere noko med den raudblonde fargen trur eg, og hakelappane som ser ut som eit skjegg. Han er i så fall ein ytterst fredeleg viking, og han er ikkje så ille til å gale heller.

Eg ser det er lenge sidan eg har skrive no, men eg kan love at både folk og fjørfe er glad for snøfri hage! Det er aldeles skjønt å kvile augene på noko anna enn det evinnelige kvite, og ei lise å sjå alle blomstrande vårløkar som har dukka opp frå under snøen. No blomstrar snøklokker, klosterklokker og krokus, og jammen har ikkje helleborusen begynt også! Den får eg legge ut bilder av seinare, for eg må ut og ta nokre nye no som som den faktisk har opna seg. Eit par lerkesporer står også med knoppar, får me nokre soldagar no så kjem nok dei også. Og det er visst lova nettopp sol frå søndag, kryssar fingrane for at det slår til!