Eg gler meg

No står alle Helleborusane mine i knopp. Dei treng berre ei periode med mildver så er dei på plass, trur eg. Eg veit at eg har fem, men eg kan berre finne igjen fire av dei. Fattar ikkje kvar den siste har tatt vegen, eg kan ikkje heilt huske kvar den blei planta heller. Men skulle jo tru eg hadde sett teikn til den no… Hvis den har gått ut i vinter burde eg jo finne restar, vel? Så eg har eit lønnlig håp om at den kjem til å dukke opp ein eller annan stad.

Eg innvilga meg ein vinterferiedag på torsdag etter nøye overvåking av Yr. no. Det viste seg å vere eit klokt trekk då torsdagen var ein nydeleg dag mens fredagen, som var alternativet, var kald og våt. Så torsdag var årets første skikkelege hagedag. Eg begynte så smått å klippe på nokre tørre pinnar, og før eg visste ordet av det hadde eg rydda heile bedet for rusk, rask og restar. Det hadde eg egentlig tenkt å vente med i tilfelle det skulle bli skikkelig kaldt igjen. Men når eg først var i gang kunne eg like godt halde fram, så no er alle stauder klipt ned og klare for våren. Og dei første brunsneglane som sikkert snart dukkar opp får færre skjulestader i beda mine…

Mannen i huset rakte ein stor haug med mose opp frå plenen og kasta den inn i hønsegarden. Hønene var strålande fornøyde med det mjuke, grøne teppet sitt, hønsegarden var blitt temmeleg trist og gjørmete etter vinteren. Kyllingane frå i fjor haust er blitt store og stadig fleire kjem i verpemodus. Dei tre hanane har begynt å gale om morgonen så det spørs kor lenge dei blir verande. Men denne karen er så staseleg at der fristande å behalde han. Det er ein brun italienar, og han er foreløpig roleg og snill. Han passar godt på hønene og leitar fram godbitar til dei. Og best av alt; stemma er ikkje så kraftig så risikoen for å vakne til hanegal kl fire om natta er dermed ikkje så stor!