Kompostkompis

Ja, eg har blitt venn med komposten! For ein månad sidan fekk me ein sånn i hus (eller rettare sagt, i hage). Ein varmkompostbinge som skal kunne ta i mot alt av organisk avfall, sette i gang ein nedbrytingsprosess ved hjelp av "snille" bakteriar og forvandle det heile til supergod jord og gjødsel til hagen. Me stussa lenge på om me skulle ha ein stor eller liten, men blei til slutt overtalt til å kjøpe den minste sidan me skal skaffe høns som vil ete mykje av kjøkkenavfallet vårt. Eg sette i gang med å fylle vidunderet med kvist og kvast. Me hadde også spart opp matavfall i to vekers tid, så bingen fekk ei tilitersbøtte og ein femlitersdunk fulle å starte på. Me var vel litt usikre på korleis dette skulle gå, det er jo ikkje akkurat sommartemperatur ute for tida, og det må vere varmt for at bakteriane skal kunne gjøre jobben sin. Men det gjekk ikkje mange dagane før eg syns eg kjente lunk nedi det svarte gapet, og no slår dampen mot meg når eg opnar lokket! Det tyder på temperatur ein stad mellom 40 og 70 grader i følge kompostboka. Skikkelig action med andre ord.

Så her i huset er me på god vei til å bli skikkelige kompostnerder som kan finne på å gå ut for å kikke oppi vidunderet berre for moro skuld. Mannen i huset er verst, ved to ulike anledningar har eg observert han frå stovevinduet der han drar med seg (heller motvillige) gjestar og slår opp lokket på bingen med stor bravør, mens han peikar, forklarar, og rotar nedi gapet med eit greip. Det skal seiast at begge gongane tok tilskodaren eit raskt steg bakover og heldt seg på trygg avstand. Dei om det. Her i huset er me blitt glade i komposten vår, den gjør ein kjempejobb. Me har jo nesten ikkje søppel lengre! Og ikkje luktar den dårlig ein gong. Kan ikkje bli betre. Fine komposten vår.